Adeno-wat?!

Verjaardag in mineur

Lewis viert woensdag zijn 4de verjaardag op school. Wanneer ik hem ophaal waarschuwt de juf me al dat hij niet in zijn element is. Hij is heel stil (wat totaal niet van zijn gewoonte is). Ze hebben op school zelfs zijn temperatuur gecheckt maar deze was niet verhoogt. "Ai, hopelijk niks aan het doorbreken", zeg ik nog tegen zijn juf. 

Wanneer we van Stabroek terug naar Putte rijden (minder dan 10min) slaapt Lewis al. Ik leg hem over in de zetel en voel zijn hele lijf gloeien. Prijs! En ja hoor... 39.3 graden koorts... als hij het doet, dan ook ineens goed. Voor Lewis start de krokusvakantie dus al wat vroeger.

De koorts breekt enkele keren per dag door, hij is wat sneller vermoeid als anders maar voor de rest is hij vooral aan het genieten van zijn éxtra dagjes thuis met mama. Uiteindelijk heeft hij toch nog kunnen genieten van zijn verjaardag met cadeautjes, ballonnen en taart. De rest van zijn verjaardag plannen we in het weekend. 

De volgende

Als er iemand ziek is in huis kunnen we al voorspellen dat het niet lang zal duren voor we een ritje richting Leuven kunnen maken met ons kleinste aapje. Dat is dan weer 1 van de nadelen van de weerstand-afbrekende chemotherapie. Ondertussen is het al zo 'erg' dat ik van zodra iemand ziek is binnen ons gezin Mace zijn recentste bloedresultaten zelf al even check om in te kunnen schatten wat het gaat geven. Nu zie ik dat zijn witte bloedcellen heel erg laag staan. Ook de neutrofielen staan een heel stuk onder de barema's. "Als hij koorts maakt is het sowieso komen en vermoedelijk blijven", zeg ik al tegen Jim. 

Ik kreeg gelijk... en wel snel ook... Vrijdagochtend word hij wakker badend in het zweet, compleet over zijn toeren,... Arm schaap toch! De oor-thermometer kleurt onmiddellijk rood: 39.1. Ik neem contact op met de afdeling kinderoncologie in Leuven en na een kort gesprek is duidelijk: wij moeten naar daar. Opvang regelen voor Lewis, zakken pakken, kinderen in de auto en wegwezen. 

Dagziekenhuis

In het ziekenhuis weten ze eerst even niet goed wat ze met ons moeten aanvangen. De afdeling ligt op dit moment vol (blame it on the weather), dus dan maar richting dagzaal. In de dagzaal stellen ze nu een aantal standaard vraagjes voor je binnen mag (ivm covid) maar ik antwoord nu dus op de meeste 'ja'. Mace heeft koorts, snot en hoest. Ik moet even op de gang wachten waarna ik mag doorlopen naar een isolatie kamertje. Heel snel staan ze daar met al het materiaal om hem aan te prikken, bloed te nemen, corona uit te sluiten en ook nog een wisser voor virale toestanden.

Als alles onderweg is naar het labo is het afwachten voor ons. Mace voelt zich echt belabberd. Ligt praktisch de ganse middag tegen mij aan. 

Na een uurtje komt de kinderarts hem klinisch nazien en die maakt ons ook onmiddellijk duidelijk dat we gaan moeten blijven. Zijn WBC, meer bepaald de neutrofielen, staan te laag om af te wachten. Mace start nu dus direct met een breed spectrum aan antibiotica tot we weten wat er juist aan de hand is. Buiten wat rode oren en keel kan de dokter klinisch niets vinden. Wederom afwachten. In de loop van de middag krijgen we een kamer toegewezen op onze vertrouwde dienst. Zelfs Mace moet nu een mondmasker op in de ziekenhuisgangen omdat zijn corona test nog niet bepaald is. Beetje een grappig zicht wel. Hij laat het best goed op staan, dat alleen bevestigd dat hij écht niet goed is. 

Hotel Leuven

Wij zetten de krokusvakantie dus wederom in, in het ziekenhuis. Ik ga bijna geloven dat een rustige vakantieweek ons niet gegund is. Ook Lewis zijn verjaardagsweekend mét verrassing valt in duigen. Ik baal. Het is toch altijd het niet-zorgenkindje dat moet inboeten he. Lewis maakt er gelukkig geen probleem van. Zijn verrassing gaat gewoon door, alleen zonder mama. 

In de vooravond komt de corona-wisser alvast negatief terug! Goed nieuws! 

Maar wat is het dan wel hé? 

Het is al na 21u wanneer de verpleegster komt toelichten dat hij positief test op het adenovirus. Adeno is relatief onschuldig. Ja, Ja, onschuldige virussen die niet de ganse wereld lam leggen bestaan ook nog.

Adeno zorgt voor hoge koorts, keelpijn, oorpijn, loopneus, eventueel wat slijmen, overgeven & diarree. Ik herinner me dat Lewis ooit opgenomen lag in het ziekenhuis van Malle met Adeno. Hij was toen compleet uitgedroogd. Hopen dat het met Mace niet die kant opgaat. 

Ondanks dat het een virus is, blijven ze de antibiotica gewoon geven. Dit om zijn lichaampje wat éxtra te ondersteunen. Zondag testen ze ook uitgebreid zijn weerstand in het bloed. Benieuwd wat dat gaat geven. 

Ik reken voorlopig al op minstens 3 dagen hier... als hij uitdroogt of er komt toch nog iets éxtra uit zijn bloed dan kan het natuurlijk nog uitlopen. Daar ga ik voorlopig niet aan denken. Even dag tot dag bekijken en vooral  veel knuffelen met mijn ziek protje want die heeft mama meer dan ooit nodig.

Eerste bloedtransfusie 

Terwijl leeftijdsgenoten hun eerste stapjes zetten kreeg Mace zijn eerste bloedtransfusie. "Gewoon" een zakje bloedplaatjes maar het was de eerste... en moet zeggen... het greep me toch wel even naar de keel. 

Miraculeus doorstond Mace de eerste 15 maanden van zijn traject zonder bloednnood. Maar nu dus voor het eerst wel. Zijn bloedplaatjes waren gezakt naar 27 000 terwijl hij eigenlijk niet onder de 50 000 mag zakken met zijn drain. 

Ik ben fier op hem. 15 maanden chemo zónder ernstige tekorten in het bloed. 

Aan al diegene die bloed geven bij het rode kruis: weet waarvoor je het doet. Het is écht een goede daad! Niet alleen voor volwassenen, ook voor kleine prutsjes zoals de onze. 

Vettig beestje