De laatste ronde

Boos! Ja, heel boos! Een tijdje terug communiceren ze dat mondmaskers absoluut niet helpen en het dus ook nutteloos is om deze te dragen om jezelf te beschermen. Wij vonden het dus ook onnodig om Mace tijdens zijn ziekenhuisbezoekjes extra te beschermen met een maskertje. Ah ja, het helpt toch niet! 

Deze week zeggen ze dan dat het dragen van een mondmasker essentieel zal zijn tijdens de versoepeling van de maatregelen en een soort "beleefdheid" zal zijn, een teken van: ik bescherm mezelf en dus ook jou. Een mondmasker beschermt dus wel? Really?! 

Niet bij de pakken blijven zitten dus en onmiddelijk een oproepje op Facebook geplaatst. De volgende dag mag ik al een maskertje ontvangen via een kennis, nog andere kennissen sturen ook onmiddelijk een pakketje onze richting uit en de mama van Mace zijn Metie gaat een heel deel maken waar wij Mace mee kunnen beschermen tijdens de komende periode. (Eeuwige dankbaarheid!) Dat we niet van vandaag op morgen veilig gaan zijn voor het coronavirus is wel duidelijk hè. Beter safe, then sorry! 

Voetjes grijpen 

Ik weet het... de meeste die dit lezen zullen denken 'oh is het dat maar'... het is dan ook een klein stapje maar: 

MACE KAN ZIJN EIGEN VOETJES GRIJPEN!  

Elk stapje is er 1 voor ons. Het stelt ons gerust. Hij gaat vooruit ipv achteruit! Hij maakt sprongetjes. Wij zijn zo trots op hem.

Tot nu had hij heel veel 'spanning' in zijn beentjes. Hij was heel stijf. Dit was trouwens ook 1 van de symptomen die de dokter helemaal in het begin wakker geschud heeft om verder te zoeken en niet stil te blijven zitten tot ze wist wat er aan de hand was. Die stijfheid neemt volgens de kinesist stelselmatig af. Dit is goed nieuws! Er is vooruitgang! 

D-day komt alweer dichterbij

De volgende 3 maanden zijn alweer voorbij. Dat wil zeggen dat er weer een MRI-scan aankomt. Deze chemo is de laatste van het 2de blokje in het schema. We zijn dus al 6 maand bezig met chemo. Heftig. Cijfers erop kleven? Nog heftiger. Mace kreeg ondertussen: 20 dosissen chemo... en dat in zijn prille leventje.

Mace verdraagt de chemo wel redelijk. Misselijkheid blijft een issue al heb ik de indruk dat het beter gaat sinds de looptijd van de chemobakster is aangepast. 

De verpleegster kwam op de kamer de medicatie overlopen en polsen wat de gewoontes zijn aangezien we weer op de A-afdeling verblijven. Er staat plots een medicament tussen waar ik nog nooit van gehoord heb. Ze overlegd telefonisch met de arts en het is inderdaad iets nieuws. Het had fijn geweest als de arts even iets had laten weten. Ik sta er dan ook op de arts eerst te spreken vóór ze het medicament toedienen om hun beweegredenen te kunnen volgen. Waarom is er iets nieuws nodig? Uiteindelijk komt het gewoon doordat Mace groeit en bijkomt zijn chemodosis ook voortdurend meegroeid en de medicatie daarop wordt afgestemd. 

Volgende week zijn we hier voor bloedname en de week daarna op 4 mei hebben we jullie kaarsjes en duimpjes nog eens heel hard nodig. Om 8u15 gaat hij dan onder complete verdoving onder de MRI-SCAN.