Thuisbegeleiding Ganspoel

"Als ik zijn dossier bekijk, dan telt Mace niet voor 2 maar voor 4 kinderen als je het mij vraagt!", concludeert de sociaal werkster in het universitair ziekenhuis van Leuven.  *slik*.  Zij bracht vorig jaar de boodschap dat een verhuis van Nederland naar België de enige manier zou zijn om Mace een eerlijke kans te geven in de maatschappij. Voor hem gaat niets vanzelf gaan, alles gaat meer energie en tijd vragen,... en dat is oké.. als er omkadering is. En omkadering is blijkbaar iets dat wegvalt als je tussen twee landen van één Europese unie leeft. "De Europese unie", één grote grap als je het ons vraagt. Want wij zijn wel diegene die noodgedwongen en halsoverkop ons liefdesnestje in Nederland moesten verkopen. En dat allemaal om één van onze kinderen de juiste hulp(middelen)/omkadering/toeslagen/... te kunnen geven. 

Ik zou het trouwens zo opnieuw doen. Een huis is maar een hoop bakstenen als het over je kind gaat. Al moet ik toegeven dat de stress en vermoeidheid die bij een verhuis komen kijken onnodig was. Slechte timing... maar soms geeft het universum een duwtje in de rug en dan kan je niet anders dan springen en hopen op 't beste. 

Intussen weten we dat dit duwtje ons brengt bij een mooi huis in Berendrecht. Ons nieuwe liefdesnestje waar we eind dit jaar onze achternaam op de bel mogen kleven. Eind goed, al goed. Het feit dat we zo goed terecht gaan komen, verzacht de pijn en de stress van de verhuis uit Nederland. *to be continued* 

Stilaan beginnen er dingen voort te vloeien uit onze verhuis naar België. Zo konden we ook eindelijk thuisbegeleiding aanvragen voor Mace vanuit Ganspoel. 

Ganspoel

Ganspoel is een centrum voor blinden -en slechtzienden. Zij vervullen een ondersteunende rol in de ,voor de ouders vaak, onbekende wereld. We hebben een kleine wachttijd doorlopen en mochten dan kennismaken met L. Zij wordt Mace zijn vaste begeleidster. Momenteel komt ze 1x per maand in de opstartfase. Het klikt alleszins tussen L. en Mace, en dat is als mama zijnde al fijn om te merken. 

Ik kan bij haar terecht met al mijn vragen of bezorgdheden rond zijn visuele beperking. Dus ja, ik heb intussen een mapje 'Ganspoel' in mijn telefoon staan, waar ik al mijn vragen bundel tot ze langskomt. Tijdens het momentje dat ze bij ons thuiskomt speelt ze ook aangepaste spelletjes met Mace, geeft ze praktische tips voor het alledaagse leven en zal ze binnenkort ook verder werken op dat wat op school aangeleerd zal worden. 

Mace is een multi-user, dat wil zeggen dat hij zijn restvisus (nog) inzet waar mogelijk... maar dat hij dus aanvult met andere zintuigen. Als je hem 5 minuten observeert tijdens zijn spel zie je hem letterlijk switchen. De ene keer gaat hij heel erg dichtbij om de trein te kunnen zien, om nadien met zijn tong te voelen hoe de sporen in elkaar geklikt kunnen worden. 

Zolang hij zijn restvisus gebruikt, willen we daar op inzetten. De wereld is NIET (voldoende) aangepast voor mensen met een visuele beperking. Met enkel braille zijn de opties beperkter, dus uiteraard willen we 'op twee paarden' wedden. Mace gaat dus gewoon leren lezen/schrijven/rekenen, maar ook in braille. Dat is beslist. 

Alleen is het niet zo eenvoudig om te beslissen wanneer de braille aangeleerd zal worden. 

Wanneer dan braille?