Eerste schooldag

Wat. Een. Mijlpaal. 

We hebben er zo lang over nagedacht, gespeculeerd, gefantaseerd, naar toe gewerkt, voorbereid,... en plots is het dan écht zover. Hier staan we dan met Mace aan de schoolpoort. Een echte kleuter. Zo waanzinnig. 

Hij heeft er zelf gigantisch veel zin in. Hij is klaar voor dit nieuwe avontuur. Klaar om de klas te ontdekken, nieuwe vriendjes te maken, de juf te leren kennen en vooral klaar om een zelfstandige kleuter te worden. 

Emoties

Dat het een emotioneel moment ging worden dat kon ik op voorhand wel inschatten. Bij Lewis liet ik ook een traantje in de auto. Je kind voor de eerste keer naar school brengen is voor élke mama moeilijk. Het besef dat je een beetje moet loslaten, dat grijpt elke moeder naar de keel. 

Toch is het met Mace anders. Ik word gegrepen door vanalle dubbele gevoelens.

Ik voel me trots... 

Trots dat we hier staan. Samen. Dat dit uberhaupt mogelijkheid is. Onwijs trots op mijn superheldje. 

Ik voel me bang... 

Bang om los te laten. Bang om de controle los te laten. Bang om alleen te zijn. 

Ik voel me gerust... 

Gerust dat hij in een super warm klasje terecht komt, met een juf die elke dag opnieuw het beste van zichzelf geeft en het beste met Mace voorheeft. 

Nog veel meer gevoelens razen door mijn hoofd en dat vertaalt zich in dikke krokodillentranen. Ik kan dat niet tegenhouden. Dat moet er even uit. Zelfs de juffen moeten hun best doen om de krop in hun keel door te slikken. Gelukkig is Jimmy erbij en mag ik zijn schouder gebruiken om uit te huilen. 

Afscheid

Het afscheid verloopt voor Mace erg goed. Wij vertrekken op het moment dat de kleuters naar binnen gaan met hun juf en zo is er direct voldoende afleiding. Een slimme zet. 

Wij vertrekken en ik ben razendbenieuwd hoe hij het gaat doen. Klein ventje... plots zo groot. Dit gaat hem goed doen. Nieuwe prikkels, veel nieuwe dingen bijleren, een stimulerende omgeving,... 

Jimmy en ik gaan samen ergens ontbijten om de tijd vooruit te doen vliegen. Beste plan. Even tijd voor ons twee, even rust. 

Hoe het ging

Om 12u is het tijd om Mace terug op te pikken. Wij staan uiteraard al klaar voor de poort. Op hete kolen! 

En daar komt hij het hoekje om... Apetrots loopt hij onze richting uit met zijn Kayewalker: "Mamaaaaaa! Papaaaaa!". Wij kunnen niet anders dan glimlachen. Even fier roepen wij terug. 

De juf vertelt dat hij het fan-tas-tisch deed. Hij ging volop op ontdekking in de klas, speelde in alle hoekjes, at flink van zijn appeltje en ook de speelplaats vond hij erg fijn om te ontdekken. 

De foto´s die ik later die avond krijg via de schoolblog beamen hoe goed hij het deed. Hij ziet er op elke foto gelukkig uit, en vooral: helemaal zichzelf! Zó belangrijk. Dat vind ik nog het mooiste. 

We rijden naar huis met een geeuwende Mace op de achterbank. Na een boterhammetje thuis, doet hij een zuurverdiend dutje. Slaapwel scheetje!

Weekplanning