Tussen kerst en nieuw

Feestdagen 

Kerst was een dag zoals een andere. En dan bedoel ik niet dat wij thuis zijn gebleven want we zijn wel gaan feesten. Ik bedoel dat het ook met ups en downs ging... net zoals de andere dagen. 

Mace kan niet zo goed tegen de drukte.. en dat merk je dan wel goed op een feestje. Hij wordt moe, verschiet van elk geluid en dat resulteert meestal in een huilbui. Mama en papa wisselen elkaar wat af en dan blijft het voor iedereen desondanks alles toch een leuke avond. 

Wij genoten van samen te zijn met onze familie en het over alledaagse dingen te hebben. Gezelligheid ten top. Lewis en Mace zijn rotverwend door hun grootouders, overgrootouders en meters en peters met cadeautjes. De focus lag echt op het leuke en dat deed ons deugd.

Naar de dokter

Een afspraak bij de dokter. Deze keer niet voor Mace maar wel voor Lewis. Onze stuntpiloot hoest al een aantal weken en wanneer hij er s nachts van moet braken is het wel genoeg geweest en besluiten we ermee naar de dokter te gaan. 

Ik had zelf al wat gegoocheld met een natuurlijke hoestfles, schuin bed, ajuin naast bed, extra kussen, vickx smeren, luchtbevochtiger op de kamer,... Mama had genoeg uit haar kast getoverd en het was nog niet voldoende. Hopelijk kan de dokter wél helpen. 

Lewis is mega flink bij de dokter! Hij doet alles wat er van hem gevraagd wordt en krijgt een balon als beloning. Zijn amandelen staan enorm gezwollen. AuwAuwAuw. Omdat hij er al zo lang zelf tegen probeert te vechten en omdat we Mace thuis hebben die we gezond moeten houden besluit de dokter om een kuur antibiotica voor te schrijven. 

De dag nadien staat Lewis vol uitslag. Oh-no. Een virale rash? Of reageert hij op de antibiotica? 

To be continued...

Friday

Ja...Ja... de eindejaarsperiode is zeker geen reden om de chemo even te pauzeren. We blijven doorgaan. Vrijdag worden we net zoals de andere dagen in het ziekenhuis verwacht. 

Bij binnenkomst verschieten ze ervan hoe goed Mace is! Vrolijk ventje! En dat is hij ook... donderdag en vrijdag zijn voor Mace relatieve topdagen. Dan voelt hij zich het lekkerst en recupereert hij. Kort, want vrijdag is het dan weer tijd voor een nieuwe chemo en vanaf zaterdagmiddag keert het tij gewoonlijk. Dan neemt de misselijkheid weer de bovenhand. 

Op de dagzaal gaat het super vlot deze keer! Binnenkomen - wegen - meten - aanprikken en chemo aanhangen. Het ging duidelijk iets te vlot want deze keer loopt het lab achter en moeten we daarop wachten. Mace had alleszins al goede punten op de weegschaal. + 100 gram! Flinke man! 

Lewis heeft vandaag ook de tijd van zijn leven. Hij mocht bij Nora gaan spelen! "ZIJN" Nora. Onvoorstelbaar hoe lief die twee samen zijn. Vriendjes al van in de buik. 

Rollercoaster

Het is en blijft een rollercoaster van emoties. Dat is echt niet overdreven. Het gaat zo op en af hoe wij ons voelen en hoe het gaat. 

De ene moment ben ik zo aan het genieten van mijn twee kereltjes en heb ik echt kriebels in mijn buik van ze bezig te zien, en wat later loop ik heel erg zenuwachtig van de spanning, ben ik zo geprikkeld en vraag ik me af als Mace dit toch niet haalt wie er dan voor hem gaat zorgen boven? Kan ik er dan beter ook niet meer zijn? 

Van kinderen moeten ze afblijven. Die zouden zorgeloos hun jeugd moeten kunnen beleven en als dat dan net wat anders loopt doet je hoofd heel gekke dingen. Je moederinstinct wil helpen, de shit overnemen, maar dat gaat niet. En daar wringt het schoentje. 

Zo heb ik een soort trauma aan 1 bepaalde gang van het ziekenhuis. Elke week moeten we erdoor en elke week zie ik daar enorm tegenop. De gang zorgt voor een knoop in mijn maag en de geur van ontsmetting die er hangt word ik gewoon misselijk van. Het is die gang die ik halsoverkop door ging om mijn kind terug te zien op de intensive care na zijn hersenoperatie en waar ik hem heel zielig terugvond. Dat heeft er zo ingehakt. Die gang gaat moeilijk blijven vrees ik. 

De komende dagen 

De komende dagen staan er nog een aantal kerstfeestjes gepland. Morgen komt de Peter van Mace bij ons kerstbrunchen en op zondag is het nog eens feest met de Meter van Mace! We houden nog niet op. Als we samen kunnen zijn met de mensen die om ons geven en waar wij om geven dan twijfelen we niet. De steun en afleiding die we daardoor krijgen is onbetaalbaar.

Op maandag willen we graag nog is even de focus leggen op onze grootste deugniet. We gaan samen zwemmen! Even alle aandacht naar hem en Mace kan tegelijkertijd van de liefde van omi en opi gaan genieten. Het gaat Lewis deugd doen en dat heeft hij wel verdiend. 

Oudjaar brengen we door met de vaste vriendengroep. Altijd SUPER tof! Deze keer laten we een traiteur komen, spelen we spelletjes, doen we een drankje,... Hopelijk kunnen we met zijn alle om 00u00 wensen dat 2020 ons mirakel-jaar gaat worden. Ons eigen wonder. Het is niet weinig waar we om vragen maar met al dat vuurwerk dat we in de lucht schieten moet 1 wens toch wel lukken hè.